Zo. Twee maanden en tien dagen na mijn aankomst op Martinique dan eindelijk toch een blog. Een beetje vertraging, dat klopt, maar het belangrijkste is dat ie er uiteindelijk staat, toch?
Ondertussen ben ik hier uiteraard al goed geinstalleerd. Na meer dan zes weken in een (rot)hotel te hebben gezeten, heb ik uiteindelijk een leuk appartement gevonden. Twee slaapkamers, een nette (en ingerichte!) keuken en badkamer, en een ruim terras met zicht op zee. Niet te ver van het werk bovendien - zonder al te veel files ben ik er binnen de 20 minuten. Inderdaad, files. Het eiland is piepklein, en toch staat het hier vol files. De Martiniquais hebben minstens 1 auto per persoon, en nemen de auto voor alles dat verder is dan hun eigen voordeur. Het kan hier met momenten bijzonder gezellig zijn, vooral tijdens het wekelijkse ongevallenuurtje.
Ook het werk valt heel erg goed mee. De Maersk mensen onder jullie weten dat al onze kantoren over heel de wereld er ongeveer hetzelfde uitzien: dezelfde bureau's, dezelfde ergonomische blauwe stoelen, dezelfde computers, dezelfde printers, zo goed als dezelfde planten. Echt niet normaal. Het helpt natuurlijk wel enorm om je draai te vinden op het werk - ik voelde me vanaf het eerste moment helemaal op mijn gemak. Het enige verschil is natuurlijk het uitzicht: hier kijken we uit op de caraibische zee... De job zelf is ook heel erg leuk. Outside sales, dus vooral op pad, klanten gaan bezoeken. Daar ik verantwoordelijk ben voor de twee eilanden, vlieg ik ook elke week voor een dag of twee naar Guadeloupe, wat vermoeiend maar heel erg leuk is. Guadeloupe is niet alleen een prachig eiland (veel mooier dan Martinique vind ik zelf), ik verblijf er ook elke keer in een geweldig resort met een grote tuin, een heel fijn zwembad en een privestrand. Uiteraard moet ik overdag wel werken, maar 's avonds kan ik toch nog even een duik in het zwembad nemen, en dat is eigenlijk wel heel erg leuk. Het constant over en weer reizen zorgt ook voor een beetje afwisseling, en dat is toch welkom.
_
Want eerlijk gezegd, het eiland mag dan paradijslijk zijn, er valt hier werkelijk geen bal te doen. De winkels zijn enkel open in de week tot 18u en op zaterdag tot 12u30 (??????? - so far for shopping, en trouwens de winkels hier zijn afgrijselijk, die Antillianen hebben echt geen smaak - wel goed voor de portemonnee). Restaurants gaan hier open rond 19u en sluiten rond 23u. Bars: nope, trendy clubs: forget it, er is 1 karaoke op het hele godvergeten eiland (hiphoi allen daarheen), geen theaters, wel een aantal discoteken waar je beter wegblijft en 1 cinema met franse, zoniet gedubde films (hiphoi bis). Geen nachtleven dus. "Wat doen jullie hier dan eigenlijk 's avonds?" vraag ik aan de eilandbewoners. Het antwoord is: ofwel slapen, ofwel gezellig doorbrengen met de familie (die ik hier zodus niet heb) ofwel dinner party's at home. "Zie maar dat je gauw een grote vriendenkring hebt, dan word je elke week uitgenodigd en kan je zelf ook dinner-party's geven" was het vervolg. Dinner party's... zie je mij al bezig?_
Nu ja, het is hier niet allemaal slecht hoor. In dit klimaat zou ik gerust de rest van mijn dagen kunnen doorbrengen - zonder probleem. Het is hier heerlijk warm, slechts af en toe te warm (ik denk niet dat het vaak boven de 35 graden gaat), zeker 75% van de tijd mooi weer, op sommige plaatsen is de zee zo helder als een zwembad (een proper zwembad zelfs), er zijn niet zo heel veel vieze beesten (met de mini-hagedissen kan ik leven, er zwemmen geen haaien in de zee, enkel schildpadden en dolfijnen, kakkerlakken zitten overal ter wereld, en de vogelspinnen - die bovendien ongevaarlijk zijn - zijn zo goed als uitgestorven). En je vindt hier landgoeden in de bergen met bananenplantages, waar je je echt in het paradijs waant, en waar ik me zonder enig probleem zou kunnen settelen (tenminste als ik dan af en toe eens de vlieger kan nemen naar Miami om me er eens goed uit te leven!).
Een vreemde wereld de Antillen. Ik vraag me af hoe het hele verhaal gaat aflopen.
_
Wordt ongetwijfeld vervolgd !!
_
